Once, Mulla Nasreddin was invited to deliver a khutba. When he got on the minbar (pulpit), he asked "Do you know what I am going to say?" The audience replied "NO!" So he announced "I have no desire to speak to people who don't even know what I will be talking about" and he left.
ครั้งหนึ่งครูสอนศาสนา นาเซดดิน ได้ถูกเชิญให้ไปกล่าวคำปราศัยที่สุเหร่าแห่งหนึ่ง เมื่อเขาขึ้นไปบนแท่นสำหรับปราศัยแล้ว เขาก็ถามว่า “ พวกท่านรู้ไหมว่าฉันจะพูดเรื่องอะไร’ เมื่อผู้ฟีงต่างตอบว่าไม่ทราบ เขาก็ประกาศว่า “ ฉันไม่ประสงค์ที่จะพูดกับคนที่ไม่รู้แม้แต่ว่าฉันตั้งใจจะพูดเรื่องอะไร” แล้วเขาก็จากไป
The people felt embarrassed and called him back again the next day. This time when he asked the same question, the people replied "YES!" So Mullah Nasreddin said, "Well, since you already know what I am going to say, I won't waste any more of your time" and he left.
ผู้คนต่างรู้สึกอับอายและขอให้เขากลับมาใหม่อีกครั้งในวันถัดไป คราวนี้เขาถามปัญหาเดิมอีก ผู้ฟังต่างก็ตอบว่ารู้แล้ว ดังนั้น Nasreddin ก็กล่าวว่า “ ในเมื่อพวกท่านรู้เรื่องที่ฉันจะพูดแล้ว ฉันก็จะไม่ทำให้พวกท่านต้องเสียเวลาอีก” แล้วเขาก็จากไป
Now the people were really perplexed. They decided to try one more time and once again invited the Mullah to speak the following week. Once again he asked the same question, "Do you know what I am going to say?" Now the people were prepared and so half of them answered "YES!" while the other half replied "NO!" So Mullah Nasreddin said, "The half who know what I am going to say, tell it to those who don't" and he left!
ในตอนนี้ผู้ฟังต่างพากันงงจริงๆ พวกเขาตั้งใจที่จะลองดูอีกสักครั้ง และเชิญนาเซดดินให้มาพูดอีกสักครั้งในสัปดาห์ต่อไป เขาก็ถามปัญหาเดิมอีกว่า “ พวกท่านรู้ไหมว่าฉันจะพูดว่าอะไร’ ในตอนนี้ผู้ฟังได้เตรียมตัวมาให้ครึ่งหนึ่งตอบว่ารู้ และอีกครึ่งตอบว่าไม่รู้ ดังนั้นนาเซดดินจึงกล่าวว่า “ให้ครึ่งหนึ่งที่เป็นพวกที่รู้เรื่องแล้วบอกให้กับพวกอีกครึ่งหนึ่งที่ยังไม่รู้เรื่องซิ” แล้วเขาก็จากไป
Perplex - ทำให้งงงวย
จาก : ชมรมภาษาอังกฤษ ธนาคารแห่งประเทศไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น